- Bedrijfsvoering
- 1 juli 2019
- Leestijd: 4 minuten
Hoe we van een groep eigenwijze supporters een team smeden
Vrijdagavond, 22.00 uur. Ik zit op de bank met een drankje, de twee drukste weken in wat voor mij al een bewogen jaar was, liggen achter mij. Sinds juni 2018 ben ik Moneybirder en in die korte periode zijn heel wat deuren voor mij geopend als het gaat om persoonlijke en professionele groei. Iets dat ik graag met jullie wil delen!
Behoeften #
Het leven van een Supportspecialist bij Moneybird begint altijd met een uitgebreid inwerktraject. In de eerste twee maanden leerde ik dan ook samen met collega Jeroen, die tegelijkertijd startte, Moneybird van binnen en buiten kennen. Eenmaal een beetje op onze plek, werd het tijd om wat beter rond te kijken. Naar de organisatie als geheel, naar het support-team, en ook naar de rol die ik daarin ga hebben. Het team was qua bezetting op dat moment compleet, maar het vormde nog geen eenheid. Hoewel we ons werk gedaan kregen, was de manier waarop dat gebeurde niet per se ideaal.
Gelukkig kregen we hulp. Persoonlijke en professionele ontwikkeling en duurzame inzetbaarheid zijn onderwerpen die standaard op de algemene Moneybird-agenda staan. Al gauw werd duidelijk dat we samen met Bart Nijhuis
(Orange8) (opent in nieuw tabblad) een intensieve, voor ons op maat gemaakte training konden doorlopen. In deze training zouden we samen werken aan het verlagen van werkstress en het verbeteren van onze samenwerking!
Het avontuur #
Het avontuur (want dat was het) begon in Reutum, op een waanzinnige locatie ver van het Moneybird-kantoor sloten we de ‘echte’ wereld buiten. Er stonden kleine en grote team-activiteiten op het programma, waarin we onderwerpen behandelden als 'werkdruk', 'feedback geven en ontvangen', 'onzekerheid', 'zelfsturend vermogen' en 'communiceren'. Er was bovendien tijd om écht met elkaar in gesprek te gaan. Ik heb mijn collega's een kijkje gegeven in mijn leven: in wie ik ben, wat ik kan en wat mijn valkuilen zijn. In ruil daarvoor leerde ik de anderen beter kennen.
We sloten deze intensieve, maar vooral waardevolle dagen af met een echte boost: allemaal namen we van onze collega’s grote complimenten in ontvangst. Echte cadeautjes! Ik heb ze opgeschreven, zodat ik ze nog eens kan nalezen als ik dat wil. Het herinnert me aan de stappen die ik zelf, en die we als team op dat specifieke moment hebben gemaakt.
Het vervolg #
Ik hoor vaak dat dit soort trainingen of sessies weliswaar leuk en gezellig zijn, maar vooral ook snel weer vervliegen. Gemaakte afspraken, de sfeer, het gevoel dat je eraan overhoudt, het raakt allemaal op de achtergrond wanneer je weer overgaat naar de orde van de dag. Bij ons ging dat anders.
Weer terug in onze vertrouwde omgeving pakten we de draad weer op, maar al gauw werd duidelijk dat er écht iets was veranderd: we bewogen beter als team, waren duidelijk meer op elkaar ingespeeld. Hadden meer geduld en daarnaast ook meer begrip voor elkaar. Dat viel ook de andere collega’s op!
In het halfjaar dat volgde op de eerste sessie in Reutum, waren er nog zes follow-up sessies gepland. Niet bedoeld als opfrisser, maar precies toegespitst op het verder bouwen aan het team dat we graag willen zijn. We werkten verder aan thema’s als ‘omgaan met werkstress’, ‘prioriteiten stellen’, ‘mindset’ en ‘rust in je hoofd’. Naast de gesprekken en oefeningen als groep was er ruimte voor individuele sessies, waarin we persoonlijke uitdagingen en vraagstukken konden bespreken. Vertrouwen kregen we, in onszelf en in elkaar.
Dit proces leidde uiteindelijk naar een grote omschakeling in onze eigen interne processen. We maakten samen een compleet nieuwe rolverdeling. Bestaande taken werden in kaart gebracht en gebundeld tot rollen, die we vervolgens verdeelden. Daarbij verschoof de teambalans van ‘iedereen moet gelijkwaardig zijn en hetzelfde werk kunnen uitvoeren’ naar ‘iedereen doet waar hij goed in is en weet dat hij altijd op de anderen kan terugvallen’. Het team kreeg weer rust, waardoor het mogelijk werd om nieuwe projecten op te pakken, andere vaardigheden te ontwikkelen. Om te doen wat we leuk vinden. Voor mij betekende die rust ook: achterover leunen, de boel overzien, ontspannen werken, doen waar ik goed in ben en accepteren dat er ook dingen zijn die ik niet goed kan. En dat het ook fout mag gaan. Wat een opluchting!
En nu? #
Zie hier: Moneybird Team Support 2.0. Het intensieve traject dat we samen hebben doorlopen heeft ons veel gebracht op het gebied van vertrouwen en openheid. Plezier hebben in wat we doen, dat is belangrijk. We zijn een eenheid en kennen elkaars kwaliteiten en valkuilen. We passen op elkaar en op onszelf (hoewel vooral dat laatste nog altijd een uitdaging is) en samen zorgen we ervoor dat we allemaal het beste uit onszelf halen!